Al 25 jaar vormen Jan Wormsbecher (65) en Ronald Gorter (61) een duo op de veerpont van Zeewolde naar Horst. De Harderwijker als schipper, de Zwollenaar als stuurman en als matroos. Ze varen zeven dagen per week met z’n tweeën en zijn dan een week vrij. Dan worden ze afgewisseld door Bauke Lezwijn en Jans zoon Daniël.

door Marco Jansen

Jan viste vanaf z’n vijftiende op paling. “We hebben heel goede jaren gehad, maar het werd steeds slechter. Ik was 32 toen ik hoorde van dit project Horsterveer, waar de familie Dragt mee was begonnen. Ik had nog de leeftijd om iets anders te doen. Ik ging solliciteren en werd gelijk aangenomen. De eerste drie jaar lagen we in de jachthaven van Horst.”

Veerpont Zeewolde-Horst

Nu vaart Jan al dertig jaar vanaf de Palmbosweg en is sinds 2017 in dienst van uitzendorganisatie Blue Amigo.  “Zij hebben achthonderd man aan het werk op bruggen, viaducten en sluizen.” In 1999 kreeg hij gezelschap van Ronald Gorter, die toevallig aan boord was en gevraagd werd of hij interesse had.

Het duo start elke ochtend om 6.00 uur in Zeewolde, waar de vaardag voor het schip de Fle-Gel (Flevoland-Gelderland) ook eindigt. Jan begint met het nakijken van de motor, Ronald zoekt de scanners, pinapparaten en de telefoon bij elkaar. Als de touwen zijn losgemaakt is het om 6.15 uur tijd voor een bakje koffie, voordat om 6.30 uur de eerste passagiers komen. “Mensen uit Zeewolde die naar hun werk gaan op ’s Heeren Loo in Ermelo of naar het ziekenhuis in Harderwijk”, vertelt Jan. “Ook gaan er mensen mee die werken op het gemeentehuis en in het onderwijs in Ermelo, Harderwijk en Zeewolde. Een militair komt om 6.30 uur of om 7.00 uur. In het begin was dat een groepje militairen.”

Doordeweeks vaart de veerdienst van 6.30 tot 18.10 uur, op zaterdag van 8.20 tot 18.10 uur en op zondag van 10.00 tot 18.10 uur. Het schip is het hele jaar in de vaart, alleen van november tot 1 maart ligt het  in de weekenden stil. “We doen er acht minuten over, de afstand is zo’n 1.500 meter.”

Scholieren aan boord

Vanaf 7.20 uur tot 8.30 uur komen er, verdeeld in groepen, vierhonderd scholieren. “Zij komen uit Zeewolde en gaan in Harderwijk en Ermelo op school. Die verdeling is fiftyfifty. Het zijn middelbare scholieren. Zodra ze naar het beroepsonderwijs gaan, reizen ze met de bus of trein.”

Een weekkaart voor scholieren kost € 8,50, dan hebben ze tien ritjes voor 85 cent. “Deze ‘strippen’ staan digitaal op een pasje dat wij scannen. Vanaf 12.30 uur komen ze weer terug en dat duurt tot 17.00 uur. Gelukkig is het nu gespreid in groepjes, vroeger kwamen ze allemaal om 15.30 uur en moest je stapelen.”

Volwassenen betalen € 14 voor een digitale tienstrippenkaart; een losse oversteek kost € 2,80. Bij mooi weer en in de weekenden kan het ook druk zijn met fietsers en in de zomer zijn er ook veel vakantiegangers, waaronder Duitsers. “Als de kinderen zomervakantie hebben, gaat bij ons voor zes weken het zomerrooster in en varen we ook door naar de haven van Zeewolde.” Ronald: “Op de veerpont kunnen 325 mensen, maar zoveel zitten er nooit.”

Tureluurs

Jan en Ronald houden van de vrijheid, het ‘eigen baas’ zijn, de afwisseling tussen mooi en slecht weer en de sociale contacten. “Als er een storing is, bellen we naar het hoofdkantoor van Blue Amigo in Zwijndrecht, maar een hoop kunnen we zelf oplossen.” Sommige vaste klanten drinken een kopje koffie en als het koud is, zijn ze gauw binnen in de kajuit. Jan: “Mensen vragen weleens of we niet tureluurs worden van het heen-en-weer varen en van de kinderen. Want het is niet alleen het varen, je moet ook met kinderen om kunnen gaan. Dat hebben we in al die jaren wel geleerd en we hebben eigenlijk nooit last. Natuurlijk houden kinderen je wel bezig, maar ze kennen elkaar allemaal en wij zien ze opgroeien tot dat ze later als ouders met hun eigen kinderen meekomen. Ook onder de vakantiegangers zijn er veel mensen die al jaren meevaren.” 

“De jongere kinderen denken dat het dek een schoolplein is waar ze kunnen rennen en vliegen. Dan zijn ze beneden aan het stoeien en vallen er een paar fietsen om. Dan moet je even uitleggen wat de regels zijn en dan begrijpen ze het wel. Ik ben aan boord de baas en niet de kinderen. Soms word ik gebeld door moeders dat ik streng ben. Maar wij hebben duizenden kinderen aan boord gehad en weten echt wel wat we doen.”

Ronald valt het op dat kinderen nu allemaal spelletjes doen op hun telefoon. “In het begin zaten ze naar elkaar whatsappjes te sturen. Dan vroegen ze of we wifi hebben, maar de code geven we niet, want internet hebben we zelf nodig voor ons betaalsysteem.”

Band plakken

Beneden staan ook twee leenfietsen, die worden meegegeven als iemand een lekke band heeft gekregen, zodat de onfortuinlijke fietser kan doorreizen. Jan: “Ondertussen plakken wij plakken vrijwillig de band of we de ketting er weer op. Dan krijgen we een paar koeken of chocolade. Of de ouders bellen om te zeggen dat ze het fijn vinden dat een fiets gerepareerd is.” Ronald laat een prijs zien die ze in 2016 voor het banden plakken hebben gekregen bij het tv-programma Radar. “We kregen een ‘warme douche’ van een scholier uit Zeewolde die ons hiervoor had genomineerd.”