Met het doel om dagbesteding en creatieve dagbesteding te bieden aan haar cliënten begon Abrona lang geleden met Abrona Kunst, Lunch en Cadeau aan de Montaubanstraat in Zeist. De zaak heet nu Bij Johannes, maar het doel is nog steeds hetzelfde.

door René Borkent

“De Montaubanstraat heette vroeger in de volksmond de ‘Steeg van Johannes’ omdat hier de winkel van ambachtsman Johannes gevestigd was. En bij ons in de zaak komen diverse ambachten samen: we hebben een horeca-afdeling, keramiek, we maken kaarsen en schilderijen. Daarom viel de keuze op deze naam.” Dat zegt Petra Niemeijer, persoonlijk ondersteuner bij Bij Johannes, die verantwoordelijk is voor de bedrijfsmatige zaken. 

Het doel mag dan hetzelfde gebleven zijn, toch is er in de afgelopen twintig jaar veel veranderd, vertelt Niemeijer. “Je ziet enerzijds dat de polarisatie in de samenleving veel groter is dan vroeger, maar anderzijds dat de samenleving inclusiever is geworden. Iedereen mag meedoen. En dat geldt ook voor mensen met minder verstandelijke vermogens.”

Dagbesteding is ‘jullie toko’

Niemeijer: “Wij zeggen tegen onze cliënten: ‘Het is jullie toko’. Ze krijgen een deel van het eigenaarschap. En daardoor durven ze veel meer inzet te tonen. Bij Johannes is een leerbedrijf dat arbeidsmatige dagbesteding biedt. De cliënten die hier werken krijgen eerst een opleiding. Medewerkers komen hier vaak voor het eerst als stagiaire tijdens hun schoolopleiding. Of ze komen van een andere dagbestedingsplek. We proberen het altijd, met iedereen die hier komt. Soms kom je tot de conclusie dat werken bij ons voor die persoon niet geschikt is. Het komt ook voor dat medewerkers bij ons in deeltijd in de horeca werken en verder nog andere dagbesteding hebben, bijvoorbeeld in het keramiek atelier. Daar maken ze bijvoorbeeld kopjes, schotels en schalen. En die verkopen we weer in de winkel. Of bedrijven bestellen die artikelen bij ons als relatiegeschenken. Of de artikelen komen in de kerstpakketten die bedrijven bij ons bestellen.”

Leren omgaan met drukte

“Zakelijk houden we ons aan het normale leven”, vervolgt Niemeijer. “Onze medewerkers moeten gewoon vakanties en vrije dagen opnemen en ook gewoon op tijd komen. En één keer per vier weken moeten ze ook op zaterdag werken, want daar hoort erbij in de horeca. En ze moeten leren omgaan met drukte. Op de achtergrond zijn wel altijd professionals aanwezig die een oogje in het zeil houden. Is het nodig, dan springen zij in.” 

Als tegenprestatie krijgen de medewerkers twee keer per jaar iets leuks aangeboden, een uitje bijvoorbeeld. “In oktober gaan we met z’n allen naar De Efteling. Dat kunnen we betalen dankzij het fooiengeld.”

Bij Johannes als opstapje

Voor sommige medewerkers is werken bij Bij Johannes een opstapje, aldus Niemeijer. “We hebben medewerkers bij wie we zien dat ze het werk in de vingers hebben en dat ze het werk binnen een bepaalde tijd aankunnen. Die medewerkers kunnen dan doorstromen naar een echte, betaalde baan. Medewerkers bij ons krijgen geen salaris, ze hebben allemaal een uitkering.”