Toen V&D failliet ging was vestigingsmanager André Rabel vijftig. Ervaring met andere werkgevers had hij niet op een paar bijbaantjes in zijn schooltijd na. De loyale medewerker van het warenhuis had het enorm naar zijn zin en zou er tot zijn pensioen zijn gebleven, vermoed hij, terugkijkend. Toch vond hij na het faillissement snel ander werk en nu ziet hij hoe de teloorgang van zijn vroegere werkgever hem nieuwe kansen bood.

Sinds 1 februari van dit jaar is André Rabel aan het werk bij Kok Wooncenter in Hoogland. ,,Vorig jaar oktober zag ik deze vacature voorbij komen, een baan, op tien minuten fietsen van mijn huis. Praktisch om de hoek! Die paar jaar dat ik nog mag werken doe ik wat ik echt leuk vind en dat is werken in de retail. Dit kan vrijwel zonder reistijd. Deze gok moest ik wagen. Het is spannend, maar sinds mijn gedwongen vertrek bij V&D ga ik er veel gemakkelijker mee om. Blijf altijd in jezelf geloven, dan is er overal werk.”

FAILLISSEMENT Rabel begon ooit bij de V&D in Amersfoort. ,,Ik heb in heel veel vestigingen gewerkt, maar het langste bij de vestiging in Zeist.” ,,Toen het faillissement werd uitgesproken, op 31 december 2015, kwam dat voor mij niet als een complete verrassing. Ik voelde het aankomen, maar ik zat niet op de stoel van de directie, hoopte tot het laatst toe dat het goed zou komen en heb me daar altijd voor ingezet met mijn mensen. Vroom & Dreesman was een fantastische winkel met een uniek concept. Alles onder één dak, daarvan vind je in Nederland geen andere. Je hebt De Bijenkorf, maar dat is meer fashion en de Hema, die heeft meer food erbij. V&D had alles, van schrijfwaren tot boeken en ondergoed en alles onder één dak, zo gaaf. En alles in het middensegment, een best lastige markt. 

Ik heb er een mooie tijd gehad en veel geleerd. Medewerkers bleven lang trouw, de onderlinge verbondenheid was groot en dat zegt wel wat over het bedrijf.”

Rabel bleef voor de curator werken tot het pand in mei 2016 leeg kon worden opgeleverd. Met allerlei bijzondere vondsten uit kantoor en magazijn richtte hij zelfs museum in, in de grote etalages, een initiatief dat de landelijke pers haalde en veel belangstellenden trok.

NAAR HET UWV ,,Op 1 juni heb ik de sleutel bij de eigenaar door de brievenbus gedaan en ben ik begonnen aan een zomervakantie van drie maanden. Die periode van afronding heeft me wel geholpen om los te laten, maar het was wel een lastige periode. Ik moest me aanmelden bij het UWV en toen ging het wel even door mijn gedachten: ik ben vijftig, kom ik ooit nog wel aan het werk. Na de zomer heb ik mezelf herpakt en ben ik serieus gaan solliciteren. Ik wist wat ik wilde: werken in de retail in een groot pand met veel traffic. Ik houd van hectiek, ik wil drukte om me heen. In de retail is het altijd spannend. Als je ’s morgens de deur opendoet voor de klanten weet je nooit wat er op je pad zal komen. 

Mijn leeftijd voelde juist als een voordeel. Doordat ik net iets ouder ben, is het prettiger om een team aan te sturen. Ik heb een aantal bedrijven geproefd die tijdelijk een vestigingsmanager nodig hadden en zelfs aan het hoofd van een supermarkt gestaan, maar dat was toch niet helemaal mijn ding. 

Bij Gamma en Karwei heb ik een goede tijd gehad, al gaven bedrijven in die periode geen vaste contracten. In september 2020 kon ik bij Hornbach terecht en daar kreeg ik na zes maanden een contract voor onbepaalde tijd. Met heel veel plezier heb ik daar gewerkt tot ik dit jaar weer aan een nieuwe uitdaging begon. 

Tien jaar geleden had ik nog gedacht dat ik bij V&D mijn pensioen zou halen. Mijn roots liggen daar en het was mijn lust en mijn leven. Het klinkt misschien vreemd, maar achteraf ben ik blij dat ik gedwongen werd om  opnieuw te onderzoeken waar mijn talenten liggen. Het is een mooie leerschool geweest.”