Op je tachtigste achter de geraniums gaan zitten? Frans Witteman moet er niet aan denken. Hij is freelance verslaggever voor HCnieuws en bezorgt die krant wekelijks bij mensen thuis. Hij is voorlopig niet van plan om de pen neer te leggen. “Daarvoor vind ik het schrijven veel te leuk.”

door Naomi Heidinga

Vroeger had hij niet de ambitie om journalist te worden. “Op de lagere school maakte ik opstellen in de trant van ‘en toen, en toen, en toen’. Het schrijven zat me niet echt in het bloed. Ik denk dat het schrijven voortkomt uit al die rapporten die ik moest opstellen, toen ik nog bij het Gemeentelijk Administratie Kantoor (GAK) werkte. De druk om elke dag artikelen te schrijven als journalist voor een dagblad, daar zou ik niet goed tegen kunnen. Het voordeel van freelancer zijn is dat je ook ‘nee’ kunt zeggen. Dat komt overigens nooit voor..”

Het eerste artikel dat hij schreef voor de krant was een verslag van de Vijfhuizer Feestweek. “Daar werd in de krant destijds nooit aandacht aan besteed. Ik besloot een verslag te schrijven en dat werd geplaatst. De redactie van het Witte Weekblad reageerde enthousiast en vroeg me om regelmatig een artikel te schrijven. Ze hadden niemand die actief was in Vijfhuizen.” 

SAMENWERKING Zo begon Frans als freelance journalist voor het Witte Weekblad. Frans maakte na een aantal jaar de overstap van het Witte Weekblad naar HCnieuws (toen nog Hoofddorpse Courant). “De Telegraaf nam het Witte Weekblad over en daarna ging het mis. Er waren veel problemen bij de krant, en er werd slecht gecommuniceerd. Ik had er slapeloze nachten van.” Bijna betekende dat het einde van de journalistieke carrière van Frans, maar het liep anders. Hij kon bij HCnieuws aan de slag. Hij schreef de artikelen, zijn vrouw Trudy maakte de foto’s. “In het begin ging dat nog analoog, met rolletjes. Ze kreeg te horen dat ze per onderwerp niet teveel foto’s moest maken, vanwege de ontwikkelingskosten.” Ze werken nog steeds samen. “Vaak maken we apart een afspraak met de geïnterviewde, om te voorkomen dat Trudy moet wachten.” Ze hebben beide een werkkamer boven. “Daar gaan we niet kijken, de vloer ligt vol papieren voor artikelen waar ik mee bezig ben,” lacht hij. 

RINGVAART Inmiddels schrijft Frans al 32 jaar voor de lokale weekbladen. Hij doet interviews, maakt verslagen of schrijft zakelijke artikelen. Een van de leukste dingen om te maken vindt hij de artikelen in de serie ‘Rondje Ringvaart’. “Daarin portretteer ik mensen die langs de Ringvaart wonen. Ik vraag ze over hun leven en over het wonen langs de Ringvaart. Trudy maakt de foto’s.” Het ontmoeten van heel diverse mensen, dat is wat het vak van journalist leuk maakt, vindt Frans. “Als ik aanbel bij iemand, weet ik niet hoe het gesprek zal verlopen.” Het liefst doet hij de interviews bij mensen aan de keukentafel. “Zodat je elkaar in de ogen kunt kijken.” Tijdens de coronatijd ging dat noodgedwongen anders. “Ik heb veel telefonische interviews gedaan, en mensen gesproken via Teams. Dat vond ik toch minder leuk.”

BEZORGEN Frans en Trudy zijn inmiddels een begrip in Vijfhuizen en omstreken. “Niet verwonderlijk, we doen dit al immers al jaren. Mensen weten ons goed te vinden.” Dat blijkt tijdens het interview, de telefoon gaat met een tipgever aan de lijn. Frans schrijft overigens niet alleen voor de krant, hij bezorgt ‘m ook. “Dat doe ik op de fiets, alleen bij zware regen of storm rijdt Trudy me in de auto. Mensen verklaren me wel voor gek, dat ik op mijn leeftijd nog de Ringvaart af fiets. Ik vind het echter leuk om te doen. Ik zie en hoor onderweg van alles en wordt regelmatig door mensen aangeschoten.” Het bezorgen zou voor korte tijd zijn. “Toen ze me vroegen stelde ik als voorwaarde dat ik het alleen wilde doen als ze op zoek zouden gaan naar een vervanger. We zijn inmiddels 22 jaar verder.”

FIT Het voordeel van zijn werk als journalist is dat hij altijd goed op de hoogte is. Het werk houdt hem bovendien fit. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. “Ik heb de mazzel dat ik dit werk op mijn tachtigste nog kan doen. Het geeft me veel energie. Het helpt ook om bezig te blijven. Pensionering betekent voor sommige mensen niets meer doen, maar dat zou ik niet willen.” 

VERANDERINGEN In al die jaren is er wel een boel veranderd. “Op het vlak van fotografie is dat een voor de hand liggende: het fotograferen gaat tegenwoordig digitaal. Wat betreft het schrijven is er ook het een en ander veranderd. In het verleden stuurde ik mijn artikelen naar de redactie. Zij maakten vervolgens het verhaal passend op de pagina. Tegenwoordig werken we lay out gedreven. Dat betekent passen en meten om een verhaal in een vooraf bepaalde lay out te krijgen. Soms is het echt puzzelen.” 

TOEKOMST Als het aan Frans ligt, gaat hij nog een aantal jaar door als freelancer. “In de wereld van de weekbladen is het altijd spannend. Weekbladen bestaan bij de gratie van adverteerders. De advertentiemarkt is al jaren moeilijk, maar tot dusver lukt het nog steeds om een krant te maken. Op dit moment zijn de papierprijzen heel hoog. Dat is een nieuwe uitdaging voor de uitgever.”