Alles achterlaten om veiligheid te zoeken in Nederland. Voor veel Oekraïners werd dit scenario begin dit jaar de realiteit. Viktoria Drozd verliet haar thuisland om de oorlog te ontvluchten. Ondertussen woont ze in Nijkerk en heeft ze een mooie en uitdagende baan bij Djops Uitzendgroep. Viktoria: ,,Ik kon niet wachten om te gaan werken.”

door Marit Bos

Samen met haar oudste dochter heeft Viktoria net de eerste Nederlandse les achter de rug. ,,Dat was leuk. Het was een beginnersles, dus het was nog niet heel moeilijk. We zien wel hoe het later gaat”, lacht ze. In Oekraïne studeerde ze psychologie en Engels. Ze werkte op de afdeling HR en daarna werkte ze als recruiter. In tijden van corona gaf ze Engels les.

Toen de oorlog uitbrak, vluchtte Viktoria om haar twee dochters te beschermen. ,,Ik was misschien niet gevlucht als er geen kinderen in beeld waren, want ik wilde mijn man niet alleen laten. Maar ik wilde graag mijn dochters veiligheid bieden. De situatie was niet meer te doen. Elke avond legde ik aan de jongste uit dat alles goed was terwijl we naar de schuilkelder liepen. We bedekten haar oren zodat ze kon slapen, maar mijn man en ik luisterden naar alle bommen die vielen.” 

KLEINE KOFFER In een paar uur tijd moest ze beslissen wat ze voor haar en haar kinderen meenam in haar kleine koffer. De reis naar Nederland, gedaan met de bus en trein, duurde in totaal drie dagen. ,,Een vriendin van mij was al opgevangen in Nederland en vertelde dat er plek was bij haar op de opvang. Toen ik haar belde in de trein naar Amsterdam zei ze dat er toch geen plek was. Ik raakte in paniek en wist niet wat ik moest doen met mijn dochters. Maar toen we aankwamen op het station zagen we vrijwilligers met de Oekraïense vlag. Daar liepen we naartoe en ze hielpen ons meteen. We kregen thee, beschuitjes en speelgoed voor de jongste.” Nadat ze overnachtten buiten Amsterdam, werden ze met een bus naar hotel De Roode Schuur in Nijkerk gebracht. Uiteindelijk zijn ze overgeplaatst naar Bad Hulckesteijn.

Eenmaal daar kwam ze in contact met Djops Uitzendgroep, waar ze nu werkt als recruiter voor Oekraïense kandidaten in de regio. Doordat ze naast Oekraïens ook goed Engels en zelfs al een beetje Nederlands spreekt, is ze de ideale contactpersoon voor Oekraïners en Nederlandse werkgevers. ,,Veel mensen uit Oekraïne spreken niet perfect Engels. Doordat ik beide talen beheers, kan ik een goede intermediair zijn tussen beide partijen. Dat ik zelf ook afkomstig ben uit Oekraïne geeft bij onze kandidaten een goed en vertrouwd gevoel. Ik spreek hun moedertaal, ik ken hun cultuur en gewoontes en ben, net als zij, in deze situatie beland. Dat ik hun contactpersoon mag zijn is voor hen heel erg belangrijk.” 

MAGISCH Het feit dat ze dit werk mag doen, vindt ze magisch. ,,In Oekraïne was een kennis van mij bezig met astrologie en ze wilde mijn toekomst voorspellen. Ze gaf aan dat ik niet altijd te werk zou gaan als Engels docent en dat ik ook geen vertaler zou worden, maar wel dat de Engelse taal een grote rol gaat spelen in mijn leven. Nu ik hier ben, herinner ik me haar woorden en realiseer ik me dat het echt waar is. Elke dag word ik wakker en vraag ik me af hoe toevallig het is dat dit allemaal is gebeurd.” 

Viktoria vindt het geweldig om bij Djops te werken. ,,Ik ben verliefd op het bedrijf. Mijn collega’s zijn leuk en ze willen graag andere mensen die in hetzelfde schuitje zitten als ik helpen. Er zijn verschillende mensen in mijn omgeving die een baan zoeken en als ik dat aangeef, wordt daar ook echt iets mee gedaan.”

STEUNPUNT Wat volgens Viktoria haar landgenoten typeert is dat ze graag zoveel mogelijk werken. ,,Ik herinner me nog goed dat we bij aankomst op Bad Hulckesteijn een introductiedag hadden. We werden welkom geheten en aan het einde van de introductie was er een vragenronde. Meteen vroegen mijn medebewoners zich af wanneer ze mochten werken. Die motivatie geeft een goed gevoel en maakt dat onze opdrachtgevers erg graag met Oekraïense uitzendkrachten willen werken. Ik regel samen met mijn collega’s ook alles voor de kandidaten. Vervoer, ondersteuning, begeleiding, noem maar op. Het is belangrijk voor hen dat zij binnen Djops een steunpunt hebben waar ze altijd op kunnen vertrouwen.”

Op dit moment zijn er bijna honderd werknemers van Oekraïense afkomst in dienst bij Djops. ,,Elke dag komen er meer bij”, vertelt Viktoria. ,,We krijgen vaak te horen dat we ook rust mogen nemen en niet hoeven te werken. Maar ik heb nooit echt rust in mijn hoofd door de oorlog. Als ik wakker word, kijk ik als eerste op Telegram. Daarna bekijk ik de luchtalarmen in de regio waar mijn familie woont om zeker te weten dat alles goed gaat. Door te werken denk ik niet teveel na over wat er thuis is gebeurd. Dat geldt ook voor mijn landgenoten. Daarom geeft het mij een extra goed gevoel om hen via Djops een mooie nieuwe baan in de regio te kunnen geven.”