Een lichte hartaanval was voor Rein Donkervoort het sein om het roer volledig om te gooien. De 62-jarige Veluwenaar ruilde zijn lange dagen als zzp’er in de bouw in voor een parttime baan als postbezorger. ,,Ik heb het geweldig naar mijn zin. Mijn kuiten zijn nog nooit zo bruin geweest.”

door Erik Roest

Sinds zijn hartaanval (in juni 2020) geniet de Barnevelder nog bewuster van het leven en van de mensen om hem heen. Hij wijst naar de muur, die gevuld is met kunstwerken van zijn (zes) kleinkinderen. ,,Gemaakt voor hun oma, die vorige week zestig werd. Geweldig toch? Ik geniet sowieso heel erg van mijn kleinkinderen, vind het geweldig om hen te zien en mee te leven met de sporten die ze beoefenen, of dat nu voetbal, cyclocross of judo is. Ik heb zelf altijd gevoetbald. Ik had zelf graag goed kunnen schaatsen, maar helaas. Ik heb op mijn twintigste een paar keer op Friese doorlopers het Mobagat rond gekrabbeld, maar het werd geen succes.”

BEZEM De bouw was lange tijd Reins domein. ,,Als zzp’er heb ik heel veel plezier gehad. Ik reed het hele land door en genoot van de klussen”, vertelt de Barnevelder, specialist op het gebied van wanden en plafonds. ,,Vooral renovatieprojecten vond ik geweldig om te doen. Langzaam maar zeker zag je dan zo’n huis of appartementencomplex opknappen. Mooi, resultaatgericht werk. En ik vond het altijd leuk om jonge mensen op te leiden.”

Het is geen wonder dat Rein nooit zonder werk zat. Als hij ergens om zeven uur werd verwacht, was hij er standaard een kwartier eerder. ,,Ik begon en eindigde de dag altijd met vegen. Ik hou van een schone plek. Dat was ook algemeen bekend. Als iemand naar mij vroeg, dan zeiden collega’s altijd: ‘Als je een bezem ziet, dan zie je Rein ook’. Daarnaast heb ik het altijd belangrijk gevonden om kwaliteit te leveren. Dan blijven je klanten en opdrachtgevers tevreden. En ikzelf ook, want ik heb een hekel aan half werk.”

Rein maakte standaard lange dagen. Elke ochtend zat hij om 5 uur, half zes in de auto. ,,Dat was lange tijd geen probleem, maar de laatste jaren begon ik er steeds meer moeite mee te krijgen. Aan het einde van de week zat ik echt te knikkebollen in de auto. Dat was af en toe eigenlijk onverantwoord.”

Ook de werkdruk nam steeds verder toe. ,,Het is allemaal stressen, jagen en vliegen tegenwoordig. Vroeger hadden we meer tijd om een klus af te maken, waardoor je ook meer mogelijkheden had om met collega’s een praatje te maken.”

In juni 2020 werd Rein getroffen door een lichte hartaanval. ,,Ik moest naar een klus in Soesterberg; samen met Gijs, die ik mocht inwerken. Ik voelde me helemaal niet goed, had last van steken in mijn hartstreek. Gijs zag dat en heeft gelijk het alarmnummer gebeld. Ik ben daarna in het ziekenhuis beland, waar de artsen me hebben gedotterd. Die hartaanval was voor mij wel meteen een aanleiding om te stoppen in de bouw. Tegenwoordig klus ik alleen nog bij mijn dochter en mijn zoon, maar dat is op vrijwillige basis.”

LEUK WERK Rein maakte het jaar 2020 nog vol in de bouw, maar stapte vervolgens over naar een nieuwe werkgever: Post NL, waar hij zo’n zestien uur per week actief is als postbezorger. ,,Ik ben al zo vaak gevraagd door Jack van Deutekom. Die zei altijd: ‘Kom erbij, het is leuk werk en je kunt zo beginnen’. Nou, ik was inderdaad meteen welkom. Ik heb het inmiddels heel erg naar mijn zin. Ik ga elke ochtend met plezier naar mijn werk. Het is gezellig met de collega’s en onderweg kom ik overal bekenden tegen, met wie ik dan graag weer een praatje maak.

Vooral in het dorpscentrum is het altijd feest. Dan moet ik me op een gegeven moment gaan haasten om binnen de uren te blijven. En wat ook zo mooi is: je bent een graag geziene gast. Iedereen vindt het leuk als er post wordt bezorgd.” 

,,Ik begin om 10.00 uur, kan dus rustig opstarten en hoef nooit meer in de file te staan, nooit meer te tanken ook. Daar ben ik wel blij mee. Afgelopen weekend gingen we naar Noordwijkerhout. Wat een drukte op de weg zeg…ongelooflijk.”

KORTE BROEK Hoewel het deze maand weer ouderwets is druk is met kerstkaarten en -pakketjes, merkt Rein wel dat er steeds minder post hoeft te worden bezorgd. ,,Maar voorlopig hou ik het wel vol hoor. Ik ben 62 jaar, moet officieel nog vijf jaar, maar als ik het leuk blijf vinden en gezond mag blijven, ga ik straks gewoon lekker door. Ik kijk nu al weer uit naar het lekkere weer. Als het warmer wordt, dan gaat de korte broek aan. In de bouw werkte ik altijd binnen, maar doordat ik nu buiten loop, pak ik lekker het zonnetje mee. Mijn kuiten zijn nog nooit zo bruin geweest.” 

Hoewel hij als postbezorger elke dag de nodige kilometers maakt, pakt Rein er dagelijks nog de nodige wandelmeters bij. ,,Elke zondag ga ik twee uur wandelen zonder onze hond. Dan gaat de koptelefoon op en geniet ik van lekkere muziek, bijvoorbeeld van U2 en Pink Floyd. Dan kom ik helemaal tot rust. Ik geniet van de omgeving. Lekker even tijd voor mezelf.”

TROUWE KAMERAAD Op andere dagen wandelt hij ook, maar dan samen met zijn trouwe kameraad Donkie. ,,We hebben deze hond, onze vierde, nu vier jaar. In de begintijd, toen ik nog in de bouw werkte, nam ik hem elke dag mee. Ik liet Donkie dan een paar keer per dag uit. Ik vond het geen optie om hem de hele dag thuis te laten, zonder gezelschap. Toen mijn vrouw Hennie een baan in Barneveld kreeg, kon ik Donkie thuis laten. Ik ben echt dol op hem. Het grote voordeel? Een hond zegt niets terug, gaat nooit in discussie.” Lachend: ,,Dat is bij mijn vrouw en kinderen wel anders. Donkie is mijn trouwe en stille kameraad.”