‘Ik wil otomontuur worden’. Als Nathaniël van Dijk uit Ermelo op zijn zesde een autogarage binnenloopt, weet hij meteen: ‘Hier ben ik thuis’. En dus schrijft hij bovenstaand zinnetje in zijn schoolschrift. Na een carrière als automonteur en bedrijfsleider draagt de 36-jarige zijinstromer nu als docent Mobiliteit & Transport zijn kennis en kunde over.
Erik Roest
Als Nathaniël op zesjarige leeftijd de autogarage van zijn oom binnenloopt, is hij op slag verliefd. “Mijn blik werd meteen getrokken door een motorblok dat helemaal uit elkaar lag. En die geur… heerlijk!” Vanaf dat moment wil de Ermeloër nog maar één ding: automonteur worden.
Automonteur wordt bedrijfsleider
Na de basisschool kiest hij voor het vmbo. Niveau vier blijkt iets te hoog gegrepen – “Ik spijbelde te veel, vandaar” –, maar een treedje lager (niveau 3) slaagt hij met vlag en wimpel. Op zijn 18de wordt zijn droom werkelijkheid en gaat Nathaniël aan de slag als automonteur bij Autofix, een garage met drie medewerkers. Als de chef drie jaar later met een dubbele hernia in de ziektewet belandt, wordt Nathaniël naar voren geschoven als bedrijfsleider. Hij maakt lange dagen en veel uren, maar de Ermeloër geniet met volle teugen van zijn werk.
Overlijden dochter
Het overlijden van zijn dochter Vayenne aan de gevolgen van leukemie, inmiddels drie jaar geleden, betekent een keerpunt. “Ik wist al heel vroeg dat het lichamelijk niet vol te houden is om tot je pensioen actief te blijven als automonteur. Door het overlijden van mijn dochtertje begon ik ook meer belang te hechten aan mijn vrije tijd. Ik wil zo veel mogelijk herinneringen maken, samen met mijn gezin. Vandaar dat ik om me heen ben gaan kijken. Dat ik uiteindelijk in het onderwijs ben beland, is wel bijzonder. In mijn schooltijd zeiden twee docenten al dat ze in mij een leerkracht zagen. Waarschijnlijk omdat ik goed kan organiseren en makkelijk contact maak met anderen.”
De boomlange docent – 2.07 meter lang – vertelt vol passie over zijn nieuwe baan bij De Meerwaarde – voor vmbo en praktijkonderwijs – in Barneveld. Hij laat trots de werkplaats zien waar de leerlingen alles krijgen te horen en zien over auto’s. Op de muur hangen stoere posters van snelle wagens, terwijl in de lucht levensgrote 3D-modellen hangen van populaire merklogo’s zoals Ferrari, Peugeot en Audi.
Blij met een complimentje
Nathaniël, die momenteel werk met studie combineert, geniet van zijn baan. “Ik snap de doelgroep, ik ken het soort jongens dat ik les mag geven. Zo was ik vroeger namelijk ook. Ik hou me niet alleen bezig met de stille jongens of de etterbakken; die vallen namelijk al genoeg op. Ik richt me ook op leerlingen waar je je eigenlijk geen zorgen over hoeft te maken, omdat zij het toch wel halen. Ook deze jongens willen gezien worden, zijn blij als ze een complimentje krijgen. ‘Ik zie dat jullie het snappen, zeg ik dan’. Daar groeien ze van.” Nathaniël probeert de toekomstige automonteurs te inspireren en motiveren. “Soms zegt een leerling tegen mij: ‘Ik snap er helemaal niks van’. Maar als ik dan de juiste vragen stel, dan weten ze meer dan ze zelf beseffen. Daarmee voed ik hun zelfvertrouwen.”
‘Eerst de relatie, dan de prestatie’. Dat is een belangrijk motto bij De Meerwaarde. “Een band opbouwen is veel belangrijker dan kennis overbrengen. Hoe krijg je deze jongens aan de gang? Hoe zorg je ervoor dat ze gemotiveerd raken en blijven? Dan moet je eerst weten wie ze zijn en hoe je ze kunt raken.”
Vakantiedagen
Een groot voordeel van zijn nieuwe baan is het aantal vrije dagen. “Ik had eerst 25 vakantiedagen, nu heb ik er zestig. Dat is een hele vooruitgang. En vrij betekent echt vrij. Op deze manier heb ik veel meer tijd om in en rond het huis te klussen en er met mijn gezin op uit te trekken. Dat is een groot voordeel van werken in het onderwijs.”
Ondertussen besteedt Nathaniël veel tijd op zijn nieuwe school, waar hij in september 2023 begon. “Ik heb plezier in mijn werk, vind het geen probleem om lange dagen te maken. Sterker nog, dat doe ik graag. Ik schrijf bijvoorbeeld nieuwe praktijklessen, die nog beter aansluiten bij de leerlingen. Samen met mijn collega’s zorg ik ervoor dat onze afdeling voortdurend in beweging is. Ik voel vertrouwen, ik krijg de ruimte om vragen te stellen, verbeteringsvoorstellen in te dienen en initiatieven te ontplooien. En krijg daar ook nog eens schouderklopjes voor. Hoe mooi is dat?”
Naast zijn uren op school besteedt Nathaniël ook de nodige uren aan zijn opleiding. Hij volgt een zijinstroomtraject bij Fontys in Eindhoven, wat in twee jaar tijd moet leiden tot een tweedegraads bevoegdheid. Vanuit de school, die zijn opleiding betaalt, hoeft hij slechts zeventien lesuren te geven in plaats van de normale 22 uur. De andere vijf uur kan hij besteden aan zijn studie. “Ik ga elke week één middag en avond naar school. Daarnaast ben ik in mijn eigen tijd nog vijf à zes uur bezig met huiswerk en opdrachten. Mijn grote voordeel is dat ik thuis ben in programma's als Word, Excel en Paint. Daar pluk ik de vruchten van.”
Ook Jaimy switchte naar het onderwijs: ‘Alle succesjes vier ik met de leerlingen’
Waarvan de dit schooljaar gestarte docent Jaimy van der Kroon de meeste energie van krijgt? “Van alle succesjes die je samen met je leerlingen viert. Hoe klein ook. Nneem ik ze stapje voor stapje mee in het hele proces. Als ik na het doorlopen van een proces merk dat ze het uiteindelijk dóórhebben… Dat is zo’n mooi moment.”
