Schuifdeuren, een invalidentoilet en vergaderruimtes op de begane grond: NTT uit Barneveld regelt van alles zodat medewerker Gerwin Kamphorst uit Nijkerk, ondanks zijn MS, gewoon aan het werk kan. Het IT-bedrijf kreeg hiervoor een award van het MS Fonds. “Dankzij hen kan ik meedoen in de maatschappij.”
door Jan Pieter Rottier
Het zit ’m soms in kleine dingen. Neem het zaaltje waar het interview plaatsvindt. De iPad voor de deur, waarmee je een reservering kunt doen, hangt op rolstoelhoogte. “Dat gebeurde in overleg met Gerwin”, vertelt John Zwanepol, als director human resources onder meer verantwoordelijk voor personeelsbeleid. In het hele gebouw zijn zaken aangepast, groot en klein. Daarin is NTT verdergegaan dan een invalidentoilet of een speciale parkeerplaats, zegt hij. Dat gebeurde in 2019, bij een grondige verbouwing. “We hadden de huurovereenkomst voor meerdere jaren verlengd”, aldus Zwanepol. “Daarom konden we flink aanpakken.”
Letterlijke drempel naar het werk
Al in een vroeg stadium werd Kamphorst erbij gehaald. “We hebben veelvuldig met elkaar gesproken. John vroeg: ‘Waar loop jij nou tegenaan? Wat moet makkelijker gemaakt worden?’” Voor Kamphorst bijzonder om er zo bij betrokken te worden. Voor Zwanepol was het eigenlijk niet meer dan logisch. “Wij zijn wel gewend om vanuit diversiteit te denken”, zegt hij. “Er werken hier mensen uit 32 verschillende landen.” En dat op een totaal van circa 325 mensen.
Er kwamen automatische schuifdeuren in plaats van lastige sluisdeuren, vertelt Kamphorst. Vergaderruimtes verhuisden naar de begane grond. De wc’s werden rolstoeltoegankelijk. Zijn eigen afdeling, op de eerste, is makkelijker bereikbaar. “Allemaal dingen waar goed over nagedacht is.” En dan vergeet hij nog bijna dat de drempel bij de ingang is verwijderd. “Wij stappen daar makkelijk overheen”, zegt Zwanepol. “Maar op het moment dat je in een rolstoel zit, is het iedere dag een obstakel.”
Niet ingericht op mensen met een beperking
De begane grond oogt ruim, strak en licht. Met zijn rolstoel vindt Kamphorst makkelijk zijn weg. Nogal een verschil met vóór de verbouwing. “Dan kwam ik binnen en zat ik de hele dag op mijn afdeling, waar anderen tussen de middag een ommetje maakten of naar de kantine gingen. Nu kan ik gewoon meelunchen.”
Dat veel bedrijven niet zijn ingericht op mensen met een beperking, snapt hij volkomen. “Daar denk je niet aan als je niet in een rolstoel zit. Kun je dat mensen kwalijk nemen?” Neem ook zoiets normaals als een restaurantje bezoeken. Kamphorst moet van tevoren goed uitzoeken of het makkelijk toegankelijk is. “Je gaat pas rekening houden met dat soort dingen als je zelf een beperking hebt.”
MS
Kamphorst heeft zich altijd superwelkom gevoeld bij NTT. In 2008 is hij er komen werken. “Direct bij mijn eerste sollicitatiegesprek vertelde ik dat ik MS had. Daarop kreeg ik een hele nuchtere reactie: ‘Waarom vertel je dit? Dat ben je helemaal niet verplicht’.” Zijn nieuwe collega’s zagen niet zijn handicap, maar zagen hém, zo ervaarde hij het. Toen de Nijkerker bij NTT binnenstapte, wist hij net drie jaar dat hij de zenuwziekte had.
“Ik was 24, had net een relatie…” Bij het horen van de diagnose schoten de wildste beelden door zijn hoofd. “Straks kan ik niet meer praten, dacht ik, en eindig ik als een kasplantje in een rolstoel.” Hij had in die tijd heel veel aan zijn neuroloog. “Hij zei: ‘Schrijf alle vragen op die je hebt, daarna kom je hier weer en gaan we ze beantwoorden’.” Dat hielp hem enorm. “Zo dacht ik: houdt mijn hart er straks niet een keer mee op? Maar daar blijkt MS dus helemaal niet te komen.”
Redelijk stabiel
En nu, vijftien jaar later, kan hij zeggen dat zijn leven ‘gewoon’ doorgaat. “Mijn grootste beperking is dat ik mijn benen bijna niet meer kan gebruiken.” MS uit zich ook in ontstekingsaanvallen, legt de Nijkerker uit. Het risico bij een nieuwe ontsteking is dat hij dan minder makkelijk uit zijn rolstoel kan klimmen naar de bank bijvoorbeeld, of het toilet.
Door medicatie is zijn achteruitgang gelukkig redelijk stabiel. “Ik ben getrouwd, we zijn gelukkig en zijn trotse ouders van een mooie zoon.” Ook werken gaat goed. “Ik heb van collega’s gehoord: ‘Wij zien jou helemaal niet als beperkt’.” Hij kan in principe ook gewoon alles. Projecten aansturen bij klanten die een nieuw IT-netwerk of telefoonsysteem krijgen. Of zelfs bezoeken afleggen. “Ik heb een aangepaste bus. Met een lift achterin kan ik naar voren rijden om in de stoel te klimmen. De gashendel zit aan mijn stuur.”
Meer bezig met het nu
Hoe hij naar de toekomst kijkt? “Ik kijk op een kortere termijn dan anderen. Veel mensen die je spreekt, zeggen: ‘Over zoveel jaar wil ik dit of dat’. Ik ben meer bezig met het nu.” Hij is erg blij met alle mogelijkheden. “Doordat NTT open is, in gesprek gaat met mij, bereid is om dingen aan te passen, maak ik nog steeds deel uit van de maatschappij.”
Dat viel het MS Fonds ook op. Uit 32 nominaties, en na een publieksstemronde, koos de jury van de MS@Work Award uiteindelijk voor NTT. Volgens Kamphorst omdat hij al zo lang MS heeft en al die tijd, met alle ondersteuning, gewoon fulltime kan werken.
Bij de uitreiking in ’s-Hertogenbosch tijdens de Nationale MS Dag was Kamphorst er niet bij. Helaas, zegt hij. “Ja, daar baalde ik enorm van. Maar ik had kaartjes voor een evenement waar ik met mijn zoon heen wilde.” Zwanepol nam gelukkig de honneurs waar. Hij spreekt van “een bijzondere middag”.
‘Werkgever, luister naar werknemer’
In zijn dankwoord benadrukte hij dat werkgevers in gesprek met werknemers moeten gaan. Luister naar de behoefte van iemand en kijk wat je als bedrijf kunt doen, vertelt hij. Ja, dat NTT een multinational is en het budget heeft, helpt zeker, erkent Zwanepol. Maar het is volgens hem echt geen must. Bedrijven die niets doen, dat gaat er bij hem niet in. “Als werkgever iemands kwaliteiten omwille van een beperking afschrijven, daar kan ik me heel moeilijk iets bij voorstellen.”
