Een vrachtwagenchauffeur die doof is en dus geen geluiden van buiten hoort. Kan dat eigenlijk wel? Bij logistiek dienstverlener CTS GROUP in Nieuw-Vennep klinkt een hartgrondig ‘Nou, reken maar. Het is geen enkel probleem.’
door Frans Witteman
Ze zijn uit hetzelfde hout gesneden. Altijd zien ze nieuwe kansen en nieuwe uitdagingen. Zo zitten ze bij CTS GROUP nu eenmaal in elkaar en zo zit ook de Vennepse Monique Oosting in elkaar. Ze werd 50 jaar geleden doof geboren, maar weigerde achter de geraniums te gaan zitten. Haar eerste open sollicitatie bij CTS GROUP voor een baan als vrachtwagenchauffeur liep op niets uit. Maar ze zag voor zichzelf nieuwe kansen en solliciteerde een paar weken later opnieuw. Nu met succes. Inmiddels is ze ruim 4,5 jaar in dienst. Monique blij, haar werkgever blij.
GEBARENTAAL Het interview vindt plaats in het imposante pand van CTS GROUP aan de Schillingweg op Bedrijvenpark Nieuw-Vennep Zuid. De verslaggever zit tegenover Monique, schuin achter hem zit tolk gebarentaal Mirjam van Eijnsbergen, de vaste tolk van Monique. Zij vertaalt de vragen met haar handen en middels liplezen herhaalt zij de antwoorden die Monique geeft. Niet altijd is het nodig. Spreek niet te snel en goed gearticuleerd want ik kan liplezen, heeft ze laten weten. En dat ze daarom blij is dat haar gesprekspartner geen snor heeft. Monique heeft speciaal onderwijs gevolgd. Daar heeft ze gebarentaal geleerd en geleerd hoe ze moet praten. Bijzonder knap voor iemand die zichzelf niet hoort spreken. Geconcentreerd kijken en luisteren dus, met de veilige zekerheid van Mirjam in de buurt.
UITDAGINGEN Zo’n 25 jaar heeft Monique haar rijbewijs. Een kwart eeuw van extra goed opletten achter het stuur, bekent ze. “Maar daar hebben we onze ogen voor. Ik weet niet beter. Heel hoge tonen hoor ik en sirenes ook, maar dan pas als ze bij me in de buurt zijn.” En dan, met een stralende lach: “Doof zijn is lekker rustig.”
AFGEWEZEN Monique heeft bij diverse bedrijven gewerkt, ze houdt immers van uitdagingen. Toen ze in Zaandam werkte, liever een werkgever dichter in de buurt had en veelvuldig de wagens van CTS GROUP zag langskomen, solliciteerde ze bij het Vennepse bedrijf. En werd afgewezen. “Ze waren toen wat onzeker hier”, kijkt Monique terug op het gesprek. “Bij het bedrijf wisten ze niet goed hoe ze zouden moeten omgaan met dove mensen. Hun zorg was ook of het contact met de klanten wel naar behoren zou verlopen. Niet lang daarna heb ik het opnieuw geprobeerd. Mijn doventolk was erbij en ik heb goed kunnen uitleggen hoe ik werk en wat mijn ervaringen zijn. Nu lukte het wel. Ik werd aangenomen en heb het super naar mijn zin hier. Bij CTS GROUP hoop ik mijn pensioen te halen.”
RADIO Monique rijdt op een bakwagen, in gewone mensentaal een vrachtwagen zonder aanhanger. In het begin zat ze door het hele land. De laatste tijd blijft ze in deze regio en dat bevalt haar prima. Net zoals het haar goed bevalt dat elke dag anders is. “Andere routes, andere klanten, andere vracht, ik hou ervan. De radio in de cabine staat niet aan, dus ik ben nooit afgeleid. Mijn ogen nemen een deel van het werk van mijn oren over. Als ik op mijn telefoon klik op het adres van de klant verschijnt de route. Prima geregeld dus.”
CERTIFICATEN Bij het gesprek is ook Gert-Jan Treur aanwezig. Als chauffeurscoach is hij verantwoordelijk voor de training en ondersteuning van de 56 ridders van de weg van het bedrijf, waarvan drie vrouwen. “Wat Monique dagelijks presteert is iets waar wij heel trots op zijn”, zegt hij stellig. “Aanvankelijk was er wat koudwatervrees hier, maar Monique heeft maar weer eens bewezen dat mensen waar wij van zeggen dat ze een handicap hebben, prima kunnen functioneren. Ze doet haar werk heel goed. Er zijn nooit klachten en ze rijdt schadevrij.”
NASCHOLING Waar nodig doet de afdeling planning het voorwerk. “In voorkomende gevallen wordt de klant op de hoogte gebracht dat er een chauffeur komt die doof is. Daar wordt dan rekening mee gehouden.” Was je vroeger met een eenmaal behaald chauffeursdiploma voor je hele leven klaar, vandaag de dag moet een chauffeur nascholing volgen en moeten certificaten behaald worden om met bepaalde stoffen te mogen rijden. “Monique heeft examen gedaan met behulp van haar tolk. In september gaan we als teamuitje naar een slipschool. En natuurlijk gaat ze met ons mee. Samen met haar tolk.”
SPANNEND Monique schuift weer aan. De foto’s voor bij het artikel zijn gemaakt. Ze straalt. Op de foto bij en in haar bakwagen. Graag wil ze nog iets vertellen over haar ervaringen. Of dat mag. En natuurlijk mag dat. “Het is echt fijn werken hier”, laat ze weten. “Iedereen houdt er rekening mee dat ik doof ben. In het begin vonden veel collega’s het spannend, nu zijn er zelfs een paar die in gebarentaal proberen te communiceren met me. Leuk hè?” geeft ze zelf het antwoord. Heeft ze helemaal geen wensen meer? Monique veert op. “Ik hoop dat er meer vrouwelijke chauffeurs komen. Dat maakt het werk hier nóg leuker.”
